طراحی صنعتی چیست؟

اگر تاکنون به نحوه ایجاد محصولات اطراف خود فکر کرده باشید، احتمالا حدس زده‌اید که این محصولات یا قطعات با خلاقیت در کنار عمل ایجاد شده‌اند. طراحی صنعتی در واقع همین خلاقیت و عملکرد در کنار تمرین برای شکل دادن به اشیاء است. هدف از طراحی صنعتی ایجاد محصولات یا قطعاتی کاربردی است که بتوانند زندگی انسان را ساده‌تر کنند. 

طراحی صنعتی (Industrial Design) فرآیندی از طراحی محصولاتی است که غالبا تولید آن‌ها به صورت انبوه برنامه‌ریزی شده است و به صورت کاملا جداگانه از فرایند تولید انجام می‌شود. این فرایند در واقع یک حرفه است که در تمامی‌حوزه‌های مختلف زندگی انسان‌ها دخیل می‌باشد. فرایند طراحی صنعتی قبل از آغاز تولید فیزیکی محصولات انجام شده، فرم محصولات را تعیین و تعریف کرده، سناریوی استفاده از آن را بیان کرده و غالبا عملکرد آن را نیز آسان‌تر می‌کند. 

سازمان جهانی طراحی WDO (World Design Organization) تعریف طراحی صنعتی را اینگونه بیان کرده است:

طراحی صنعتی یک فرایند راهبردی حل مسئله است که باعث هدایت نوآوری و ایجاد موفقیت در کسب و کار شده و از طریق سیستم‌ها، خدمات و تجربیات نوآورانه باعث بهبود کیفیت زندگی می‌شود. 

در ادامه در فبرینو همراه ما باشید. علاوه بر اینکه می توانید از اطلاعات کامل این صفحه در مورد رشته طراحی صنعتی برای طراحی محصول بهره مند شوید، می توانید درخواست ساخت قطعات، اشیا و یا سایر ابزار را نیز به فبرینو سفارش دهید. فبرینو با دیدگاهی نوین از طراحی تا اجرا را بر عهده می گیرد و برترین کیفیت ها را ارائه می دهد.

همچنین تعریف طراحی صنعتی طبق نظر انجمن طراحان صنعتی آمریکا IDSA (Industrial Designers Society of America) اینگونه بیان می‌شود:

طراحی صنعتی یک عمل حرفه‌ای برای طراحی محصولات، دستگاه‌ها، خدمات و اشیاء است که روزانه توسط میلیون‌ها نفر در سراسر جهان استفاده می‌شود. طراحان صنعتی غالبا روی ظاهر فیزیکی، عملکرد و قابلیت ساخت محصول تمرکز می‌کنند؛ اما بیشتر در طول یک چرخه توسعه درگیر هستند و به گسترش ارزش کلی پایدار محصول کمک می‌کنند. 

شاید بتوان گفت کلیه محصولات صنعتی، یک فرایند طراحی را طی کرده اند که این فرایند ممکن است در فرم‌های گوناگون و تیم‌های مختلف، با تاکید بر خلاقیت ذاتی یا تصمیم‌گیری‌های علمی، انجام شود. همچنین می‌تواند از عوامل مختلف مانند مواد و متریال، شیوه‌های تولید، فرایند، استراتژی کسب و کار متفاوت یا از رویکردهای مختلف اجتماعی، تجاری یا… الهام گرفته باشد. در اینصورت طراحان صنعتی طی این فرایند راه‌حل‌های طراحی را به منظور حل مشکلات فرمی، عملکردی، ارگونومیکی، بازاریابی، توسعه برند و فروش خلق و اجرا می‌کنند. 

طراحان صنعتی عمدتاً در دفاتر کار می کنند، اما ممکن است به مکان هایی که محصولات در آنجا تولید می شوند سفر کنند. طراحان صنعتی مفاهیمی را برای محصولات تولیدی مانند اتومبیل، لوازم خانگی و اسباب بازی توسعه می دهند . آنها هنر، تجارت و مهندسی را برای تولید محصولاتی که مردم هر روز از آن استفاده می کنند ترکیب می کنند.

راهنمای طراحان صنعتی: چشم انداز شغلی

رویکردهای اصلی در طراحی صنعتی

طراحان در فرایند طراحی صنعتی یک سری رویکردهای اصلی را دنبال می‌کنند؛ که این رویکردها عبارتند از:

• رویکرد طراحی فراگیر (Inclusive Design)

این رویکرد روشی از طراحی است که برای تعامل واقعی با سازمان، محصولات و خدمات، افراد مختلفی را در بر می‌گیرد. در واقع، این رویکرد با در نظر گرفتن نیازهای فرهنگی، اجتماعی و… فراتر از نیازهای یک کاربر معمولی یا متوسط عمل می‌کند. 

رویکرد طراحی فراگیر غالبا امکان طراحی محصول را برای رفع نیازهای کل جمعیت در نظر نمی‌گیرد؛ بلکه با اطمینان از داشتن هدف مشخص هر محصول برای کاربران، برای پاسخ مناسب به نیازهای کل جمعیت، برای آن جمعیت، خانواده‌ای از محصولات و مشتقات آن را در راستای بهترین پوشش ایجاد کرده و با هدف بهبود تجربه کاربری برای نیازهای تعداد زیادی از مشتریان، سطح توانایی لازم برای استفاده از هر محصول را در شرایط مختلف کاهش می‌دهد. 

در اینصورت ممکن است مواردی مانند سن، فرهنگ، وضعیت اقتصادی، موقعیت جغرافیایی، زبان، نژاد و سطح دسترسی هر کاربر به محصول مورد بررسی قرار بگیرد. 

موسسه استاندارد بریتانیا در سال 2005، برای طراحی صنعتی فراگیر این تعریف را بیان کرد: طراحی فراگیر، طراحی محصول یا خدمات اصلی را شامل می‌شود که بدون نیاز به انطباق خاص یا طراحی تخصصی، تا حد ممکن برای تعداد زیادی از افراد، در دسترس و قابل استفاده باشد.

در واقع، در طراحی با رویکرد فراگیر، تمرکز روی برآورده کردن نیازهای کاربران، تا حد ممکن است و تنها روی افزایش تعداد کاربران تمرکز نمی‌شود. 

• رویکرد طراحی همگانی (Universal Design)

این رویکرد، فرایند طراحی و ایجاد محصولاتی را شامل می‌شود که برای افراد مختلف با طیف وسیعی از توانایی‌ها، ناتوانایی و یا سایر ویژگی‌ها در دسترس باشد. محصولاتی که با این رویکرد طراحی می‌شوند، غالبا ترجیحات و توانایی‌های افرادی که از این محصول استفاده می‌کنند را در اولویت قرار داده  و غالبا به صورتی طراحی می‌شوند که علاوه بر کاربر معمولی  برای همگان مناسب و قابل استفاده باشند. 

استفاده از این رویکرد، کمترین نیاز را به فناوری‌های کمکی داشته و محصولات را با فناوری کمکی سازگار می‌کند. همچنین محصولات تولید شده برای تمامی ‌افراد و نه تنها افراد دارای معلولیت قابل استفاده هستند. 

تعریف طراحی همگانی طبق قانون معلولیت در سال 2005 اینگونه بیان شده است که:

• طراحی همگانی، طراحی و ترکیب یک محیط است به صورتی که که بتوان به سادگی به آن دسترسی پیدا کرده، آن را درک کرده و در بیشترین حد ممکن، با طبیعی‌ترین و مستقل‌ترین شکل ممکن و در بهترین و گسترده‌ترین شرایط ممکن بدون نیاز به انطباق، اصلاح، وسایل کمکی یا راه حل‌های تخصصی توسط افراد مختلف، بتوان از آن استفاده کرد. 

همچنین در رابطه با سیستم‌های الکترونیکی، طراحی همگانی فرایندی را شامل می‌شود که مبتنی براین سیستم‌ها بوده و برای ایجاد محصولات یا خدمات استفاده شود. همچنین سیستم‌هایی است که ممکن است توسط هر فرد مورد استفاده قرار بگیرند. 

• رویکرد طراحی پایدار (Sustainable Design)

طراحی پایدار که با نام طراحی آگاهانه محیط نیز شناخته می‌شود، از دیگر رویکردهای طراحی صنعتی است که براساس طراحی اشیاء فیزیکی، خدمات و محیط‌هایی می‌باشد که با اصول پایداری اکولوژیکی تطابق دارند و با هدف بهبود سلامت و راحتی ساکنین به وجود می‌آیند. 

طبق تعریف کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، پایداری “شکلی از توسعه است که برای برآوردن نیازهای خود، نیازهای زمان حال را بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده، برآورده می‌کند.” رویکرد طراحی پایدار نیز این تصویر بزرگ را به اشتراک می‌گذارد و نشان می‌دهد که انتخاب‌های ما تنها روی زمان حال ما تاثیرگذار نیستند. 

در واقع طراحی پایدار، رویکردی جامع است که با هدف انتخاب و یکپارچه‌سازی محصولات و فرایندهایی که رضایت بلند مدت مصرف‌کننده و حفظ محیط زیست را در برمی‌گیرد، انجام می‌شود و بیشتر روی کاهش حداکثری اثرات نامطلوب روی محیط زیست و بهبود عملکرد کلی محصول تمرکز دارد. 

محصولی که با رویکرد طراحی پایدار تولید می‌شود غالبا محصولی است که در طی فرایند توسعه، از تولید تا دفع، کل چرخه عمر محصول را در نظر می‌گیرد. یک طراحی کاملا پایدار در واقع برای استفاده مجدد نیز بهینه‌سازی می‌شود. در اینصورت، برای تولید یک محصول فیزیکی ممکن است از مواد بازیافتی استفاده شده یا این محصول در کارخانه‌هایی که از سوخت فسیلی استفاده نمی‌کنند، تولید شود. 

همچنین این محصول باید به صورت طراحی شود که برای مدت طولانی قابل استفاده بوده، قابل استفاده مجدد یا قابل تعمیر باشد و یا پس از پایان یافتن عمر مفید آن تجزیه زیستی شود. 

• رویکرد طراحی سبز (Green Design)

رویکرد طراحی سبز غالبا ایجاد زیر ساخت‌های کارآمد و انعطاف‌پذیر انرژی را شامل می‌شود که برای یک عمر طولانی طراحی شده است. هدف اصلی این رویکرد، ایجاد حداقل تاثیر روی محیط زیست و اکوسیستم است که در انتخاب مواد و عملکرد، بدون کاهش منابع طبیعی، نیاز به توجه زیادی دارد. 

این نوع طراحی، رویکردی کوتاه مدتی به حفاظت از محیط زیست دارد و به همین دلیل می‌توان آن را از طراحی پایدار متمایز کرد. همچنین این نوع فرایند طراحی، بدون مصرف منابع موجود در محیط طبیعی، برای به حداقل رساندن اثرات منفی، بهینه شده است. 

در واقع، طراحی پایدار بیشتر روی ساخت آینده‌ای بهتر برای نسل‌های بعدی با جذاب‌تر کردن محصول و بهبود کیفیت محیط داخلی تمرکز دارد. در صورتی که طراحی سبز از طریق حفاظت از مواد و منابع، اثرات زیست محیطی را  به حداقل می‌رساند. 

• رویکرد طراحی احساسی (Emotional Design)

این رویکرد برای ایجاد محصولات با هدف ایجاد تجربیات مثبت برای کاربران، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع مفهوم این رویکرد، ایجاد طرح‌هایی است که احساسات کاربران را برانگیخته کرده و منجر به تجربیات مثبت در آن‌ها می‌شود. احساساتی که یک محصول ایجاد می‌کند، روی درک کاربران از محصول بسیار تاثیرگذار است؛ زیرا عواطف در توانایی انسان برای درک و یادگیری جهان نقش بسیار مهمی ‌دارند. 

طراحی احساسی می‌تواند سطح ناخودآگاه واکنش در مواجهه کاربران با یک محصول (طراحی احشایی)، قابلیت استفاده از محصول، درک کاربران از نحوه عملکرد خوب محصول و کاربر پسند بودن آن (طراحی رفتاری) و یا توانایی‌های انسان در پیش‌بینی تاثیر یک محصول روی زندگی کاربر پس از استفاده از آن (طراحی بازتابی) را شامل شود. 

طراحان از این رویکرد برای طراحی رابط‌های خلاقانه استفاده می‌کنند تا در کاربران پاسخ عاطفی مثبتی را ایجاد کنند. برای این منظور، در این رویکرد می‌توان از اصولی مانند عناصر بصری برای تحریک احساسات کاربر، طرح‌های تعاملی هوشمند، محتواهای خوش ساخت، سبک‌های طراحی منحصر به فرد و… استفاده کرد. 

• رویکرد طراحی انتقادی (Critical Design)

این رویکرد غالبا از طرح‌های پیشنهادی طراحی است که با هدف به چالش کشیدن مفروضات محدود، پیش‌فرض‌ها و داده‌های مربوط به نقش محصولات در زندگی روزمره، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این رویکرد یک فرایند مفهومی، تفکر برانگیز و تحریک آمیز است که در برخی موارد می‌تواند شامل یک طنز تلخ نیز باشد. 

طراحی انتقادی همچنین شامل اهدافی جزئی مانند به فکر فرو بردن افراد، افزایش آگاهی، نشان دادن فرضیات موجود، دیدن واکنش افراد و حتی یک نوع سرگرمی ‌با روشی روشنفکرانه است. این طراحی نقشی مشابه تولید محصول ایفا می‌کند اما روی اهداف تجاری یا فایده فیزیکی یک محصول تمرکز ندارد. همچنین طراحی انتقادی غالبا تنها برای محصولات قابل استفاده انجام نمی‌شود و در واقع یک تفکر بلند مدت، دیدگاهی متفاوت از مصرف کنندگان و راه‌حل‌های جایگزین ایجاد می‌کند که نشان می‌دهد امکان ایجاد تغییر همیشه وجود دارد. 

کاربردهای طراحی صنعتی

طراحی صنعتی محصول در حوزه‌های متنوع و بسیاری کاربرد دارد که اصلی‌ترین و رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• طراحی محصول

در برخی موارد، طراحی محصول در کنار طراحی صنعتی قرار گرفته و این دو، گاها به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این حوزه انواع وسایل مختلف مانند دستگاه‌های الکترونیکی، لوازم خانگی، مبلمان، کالاهای مصرفی و… طراحی می‌شوند. طراحی محصول، روی افزایش قابلیت استفاده، زیبایی شناسایی و عملکرد محصولات، با توجه به تجربه کاربر، نیاز بازار و ارگونومی ‌تمرکز دارد. 

• طراحی خودرو

طراحی صنعتی خودرو برای طراحی و توسعه وسایل نقلیه اعم از اتومبیل، موتور سیکلت، کامیون و… مورد استفاده قرار می‌گیرد. در طراحی خودرو، طراحان با توجه به مواردی مانند زیبایی شناسی، آیرودینامیک، ویژگی‌های ایمنی و تجربه کاربر، روی طراحی بیرونی و داخلی وسایل نقلیه کار می‌کنند و در کنار آن با مهندسان مشورت می‌کنند تا طرح موردنیاز از لحاظ فنی و محدودیت‌های تولید نیز مورد بررسی قرار بگیرد. 

• طراحی مبلمان

در حوزه طراحی مبلمان، روی طراحی تولید مبلمان‌های خلاقانه، کاربردی و زیبا برای اماکن مسکونی، تجاری یا عمومی‌ تمرکز می‌شود. برای این منظور، عواملی مانند راحتی مبل، ارگونومی، فرآیند ساخت و مواد مورد استفاده در فرآیند ساخت، بررسی شده و مدنظر قرار می‌گیرند. همچنین در این حوزه، طراحی مبلمان غالبا با مشورت تولید کنندگان انجام می‌شود تا در نهایت طرح با الزامات فنی و استانداردهای مورد نیاز صنعتی نیز تطابق داشته باشد. 

• طراحی تجهیزات صنعتی

در این حوزه، طراحی ماشین آلات، ابزارها و تجهیزات مورد استفاده در بخش‌های مختلف صنعتی انجام می‌شود. برای این منظور، در طراحی تجهیزات صنعتی عواملی مانند نحوه عملکرد، ایمنی، کارایی و سهولت استفاده از ابزار، مدنظر قرار می‌گیرد. طراحان غالبا با مهندسان نیز ارتباط می‌گیرند تا طراح‌ها با استانداردهای تولید و الزامات فنی مطابقت داشته باشند. 

• طراحی محصولات پزشکی

در این حوزه، روی توسعه دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی اعم از ابزارهای جراحی، پروتزها، تجهیزات تشخیص بیماری، وسایل کمکی و… فعالیت می‌شود و مواردی مانند تجربه کاربر، مسائل ایمنی، ارگونومی‌ و امکان استفاده از طرح مورد بررسی قرار می‌گیرند. برای بررسی از طراحی محصول مورد اطمینان و کاربردی نیز طراحان غالبا با مهندسان در ارتباط هستند. 

• طراحی بسته‌بندی

در این حوزه، طراحی بسته‌بندی‌های کاربردی برای محصولات تخصصی با بررسی مواردی مانند هویت برند، میزان جذابیت بسته‌بندی برای مصرف‌کننده، پایداری بسته‌بندی‌ها و الزامات لجستیک، انجام می‌شود. این موارد به حفاظت از مواد مورد استفاده در بسته‌بندی‌ها و میزان محبوبیت آن‌ها بسیار تاثیر گذارند. 

تفاوت طراحی صنعتی و طراحی محصول

طراحی اصطلاح گسترده‌ای است که طیف وسیعی از تخصص‌ها را شامل می‌شود. انواع طراحی‌های مختلف به مجموعه مهارت‌های خاصی نیاز دارند و اهداف مختلفی را دنبال می‌کنند. طراحی صنعتی و طراحی محصول از انواع طراحی هستند که هر دو به توسعه محصول کمک می‌کنند اما با یکدیگر تفاوت دارند. تفاوت‌های این دو مورد را می‌توان در موارد زیر بیان کرد:

• هدف از انجام طراحی محصول، توسعه محصولات برای ارائه یک راه‌حل خاص است. در صورتی که طراحی صنعتی مراحل اجرای این راه‌حل‌های محصول را برای اجرای فرایندهای تولید و ارائه محصولات به کاربران نهایی شامل می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت، فرایند طراحی محصول بخشی از فرایند طراحی صنعتی است. 
• طراحی صنعتی غالبا روی تولید انبوه محصولات تخصصی تمرکز دارد. در صورتی که طراحی محصول همه موارد مربوط به یک محصول را شامل شده و بیشتر روی توسعه محصولات تمرکز دارد. 
• در برخی حوزه‌ها، طراحی محصول تخصص‌های فنی لازم در حوزه مدل‌سازی‌های سه بعدی یا مواد و متریال را ندارد. در صورتی که طراحان صنعتی این تخصص‌ها را داشته و برای آن‌ها ضروری است که مهندسی، فرایندهای تولید و مدل‌های تجاری را بشناسند. گرچه بین طراحان حوزه‌های مختلف فرایندها و ابزارهای مشترکی وجود داشته و بین متدها نیز مشترکات زیادی وجود دارد. 

طراحی صنعتی روی توسعه محصولات، بهبود عملکرد، محدودیت‌ها و زیبایی‌شناسی آن‌ها تمرکز دارد و هدف تولید انبوه محصول را دنبال می‌کند. این فرایند برای این منظور، اصول مورد استفاده در طراحی محصول استاندارد را برای تولید محصولات در مقیاس بزرگ‌تر، با ارزیابی هدف یا نیاز موجود یک محصول دنبال می‌کند. همچنین غالبا راه‌هایی برای بهبود ظاهر و عملکرد زیبایی شناختی آن، مورد بررسی قرار می‌گیرند. 

طراحی محصول نیز غالبا به عنوان قسمتی از فرآیند طراحی صنعتی شناخته شده و روی توسعه محصولات تمرکز دارد. این فرآیند، دلایل ایجاد یک محصول و مخاطبان هدف محصول را دنبال می‌کند. این فرآیند غالبا یک فرآیند جامع است که قبل از نتیجه‌گیری با نمونه‌های اولیه انجام شده و با تحقیق، محصول را از ایده‌های اولیه و تحولات مفهومی، دنبال می‌کند. در واقع طراحی محصول بیشتر روی چرایی تولید محصول و مخاطبان هدف آن تمرکز دارد. 

نرم افزارهای تخصصی و کاربردی در طراحی صنعتی

در زمینه طراحی صنعتی، طراحان از نرم افزارهای گسترده و متنوعی استفاده می‌کنند که در سهولت فرایند طراحی بسیار موثر می‌باشند. برخی از رایج‌ترین و اصلی‌ترین این نرم افزارها عبارتند از:

• نرم افزارهای طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) مانند نرم افزارهای AutoCAD، CATIA، Solidworks، Autodesk Inventor و Rhino 3D 
• نرم افزارهای مدل‌سازی سه بعدی مانند Blender، SketchUp و Autodesk Fusion 360
• نرم افزارهای رندر مانند V-Ray و Keyshot
• نرم افزارهای طراحی گرافیک مانند Photoshop و Adobe IIIustrator
• نرم افزارهای نمونه‌سازی مانند Sketch و Figma

مزایا و ویژگی‌های طراحی صنعتی

طراحی صنعتی مزایا و ویژگی‌های متعددی را ارائه می‌دهد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• این نوع طراحی روی خلق محصولات، سیستم‌ها و خدماتی که هم کاربردی و هم زیبا باشند، تمرکز می‌کند. 
• طراحی صنعتی برای خلق محصولات کاربردی و سودآور و محصولاتی که از نظر تجربه کاربری نیز بهینه شده‌اند، از اصول هنر، مهندسی و کسب و کار استفاده می‌کند. 
• طراحان در طراحی صنعتی عواملی مانند ارگونومی‌(Ergonomics) یا همان مهندسی عوامل انسانی، سهولت استفاده یا کاربرد پذیری (Usability)، پایداری (Sustainability) و امکان سنجی ساخت (Manufacturing Feasibility) را نیز برای طراحی بهتر و کاربردی‌تر در نظر می‌گیرند. 
• هدف از طراحی صنعتی، تعادل بین فرم و عملکرد است که نتیجه آن تولید محصولاتی با کارکرد و ظاهر عالی می‌باشد و استفاده از آن‌ها نیز لذت‌بخش است. 
• این طراحی می‌تواند طیف وسیعی از صنایع و محصولات اعم از لوازم الکترونیکی مصرفی، مبلمان و تجهیزات ورزشی، تجهیزات پزشکی و… را شامل شود. 
• در فرآیند طراحی صنعتی، طراحان از مواد اولیه مختلفی مانند پلاستیک، منسوجات، فلزات و… استفاده می‌کنند. همچنین از ابزارها و تکنیک‌های مختلفی اعم از طراحی، مدل‌سازی سه بعدی، نمونه‌سازی اولیه و آزمون محصول بهره می‌گیرند.
• طراحی صنعتی علاوه بر اینکه به بهبود موقعیت محصول در بازار کمک می‌کند روی دستیابی به سطح بالاتر در میان شرکت‌های رقبا نیز موثر است. 
• مفهوم طراحی صنعتی اگر با تجارت ادغام شود روی افزودن ارزش تجاری به محصول، افزایش سود، ورود به بازار به شیوه‌ای رقابتی‌تر و رشد اقتصادی موثر است.  
• طراحی صنعتی امکان افزودن ارزش پیشنهادی به محصولات را فراهم کرده و با این کار به تخصیص آسان بودجه با هزینه‌های تعریف‌شده برای هر منبع موردنیاز برای توسعه کمک می‌کند. 
• با طراحی صنعتی می‌توان با توسعه محصولات فروش کسب و کار را افزایش داد. 
• طراحی صنعتی با بهینه‌سازی بودجه مورد نیاز در کاهش هزینه‌ها نیز موثر است و رسیدن به اهداف نهایی فرایند تولید را ساده‌تر می‌کند. 

سوالات متداول

جمع بندی

همانطور که خواندید، طراحی صنعتی یکی از اصول بسیار موثر در طراحی و تولید محصولات است که به نیازهای کاربران نهایی، مشاغل و تولیدکنندگان توجه می‌کند. این طراحی، فرم و عملکرد محصولات را بهینه کرده و تولید را ساده‌تر می‌کند. همچنین با طراحی صنعتی، ورود به بازار کار سریع‌تر انجام شده و تولید نیز سریع‌تر به نتیجه می‌رسد. 

حرفه طراحی صنعتی به طور مداوم در حال تغییر و تحول است تا بتواند همگام با پیشرفت‌های سریع فناوری، روندهای فرهنگی و نیروهای اجتماعی اقتصادی عمل کند. در این راستا، به صورت روزانه رویکردهای بسیاری تعریف می‌شوند و با پیشرفت تکنولوژی این رویکردها نیز بیشتر به سمت حوزه‌های دیجیتال و خدمات می‌روند.